Al 31 jaar geen dag hetzelfde
Antonio Marreiros weet als geen ander wat er de afgelopen jaren allemaal veranderd is aan het Lange Voorhout. Als portier van het legendarische Des Indes Hotel verzorgt hij dagelijks een warm welkom voor alle gasten. Al 31 jaar lang. Wij spraken hem over zijn ervaringen in dit bijzondere hotel en vroegen hem naar zijn kijk op het Museumkwartier.

Zodra Antonio begint te vertellen over de geschiedenis van het Lange Voorhout, zie je het meteen voor je.  Zo legt hij uit dat de hoek waar Hotel des Indes zit, de afgelopen decennia helemaal tot leven is gekomen. “Vroeger, toen Koningin Juliana het Paleis Lange Voorhout nog als werkpaleis gebruikte, was die hoek helemaal leeg. Ook later in de jaren ’80 was het gebouw altijd gesloten. Pas toen Juliana het aan de Gemeente Den Haag verkocht, ging het Paleis open als museum. Eerste met allemaal wisselende tentoonstellingen, en vanaf 2002 als het Escher Museum.”

Het hele Lange Voorhout zit vol met culturele geschiedenis. “Zo weten maar weinig mensen dat de originele collectie van het Kröller-Müller Museum eerst ten toon is gesteld op no. 1.” (door Helene Kröller in 1913 [red.]) “En de Kloosterkerk, het enige markante gebouw van het Lange Voorhout, is de echte oorsprong van dit gebied.” Van hieruit is in de 15e eeuw deze hele buurt ontstaan.

Geheimhoudingsplicht
Als ik Antonio vraag naar leuke ervaringen in het hotel, moet hij even nadenken. Niet omdat er geen mooie verhalen te vertellen zijn, legt hij uit, maar omdat hij als portier toch een zekere geheimhoudingsplicht heeft. Met alle bijzondere gasten die in het Des Indes verblijven, is privacy een groot goed: “Des Indes is altijd verbonden geweest met buitenlandse politiek. Al sinds 1899, toen de allereerste Vredesconferentie werd georganiseerd in Den Haag, verblijven hier veel regeringsleiders. Ook Koningin Juliana gaf veel diners en staatsbanketten in het hotel. Een keer stond ik buiten met een van onze internationale gasten te praten. We hadden het over politiek, buitenlandse politiek. Steeds meer mensen kwamen om ons heen staan. De gast waarmee ik zo’n leuk gesprek had bleek Dick Cheney te zijn. Op dat moment was hij hier als vicepresident van de Verenigde Staten, onder Bush junior. Zulke dingen maak je alleen mee in het Des Indes,” zegt hij trots. Tot zijn pensioen blijft hij dit doen.  

Het thuis weg van huis
Voor veel Nederlanders die in het buitenland wonen, is het Des Indes een soort tweede huis. Altijd als zij familie in Nederland bezoeken, logeren ze in het hotel. “In ruim 30 jaar maak je veel mee. Onze vaste gasten ken ik allemaal.”
Een van die vaste gasten is een oudere dame die na de Tweede Wereldoorlog naar de VS is geëmigreerd. Haar verhalen over de oorlog hebben veel indruk op Antonio gemaakt: “Als ze in de zomer hier was op familiebezoek zaten we wel eens samen op het terras. Dan vertelde ze me allerlei verhalen over wat zij deed in het verzet. Ze was betrokken bij de organisatie van de fooddroppings tijdens de Hongerwinter. Uit al die verhalen heeft zij later een boek gemaakt [link boek]. Ik heb echt genoten van die vrouw, zij is een soort heldin voor mij.”

De toekomst van het Museumkwartier
Antonio is goed op de hoogte van de plannen voor het Museumkwartier. Als ik hem vraag wat hij nog mist in het kwartier, twijfelt hij geen moment: “Hotels hebben we hier genoeg, dus wat mij betreft komt er in het Ambassadegebouw alleen een museum. Een museum voor de stad Den Haag. Iets groots over de geschiedenis van de stad. Er ontbreekt nu een plek waar we de ontwikkeling van Den Haag als justitiestad, als vredesstad kunnen laten zien aan het grote publiek. Dat zou een mooie aanvulling zijn.”

Tegelijkertijd mogen de vele geparkeerde auto’s op het Lange Voorhout wel weg van Antonio: "Toen ik begon met werken bij Des Indes was bijna het hele Lange Voorhout een grote parkeerplaats. Waar nu mensen wandelen, stonden rijen met auto’s. Na de aanslagen op 9/11 was de omgeving van de Amerikaanse ambassade helemaal afgesloten voor verkeer. Die rust, die ruimte, dat zou ik altijd wel willen. Het Lange Voorhout zonder auto’s is ideaal.”